Beelddenkers, weinig mensen hebben er ooit over gehoord, of zijn zich wellicht ervan  bewust dat ze zelf ook een beelddenker zijn.

Beelddenkers zijn mensen die alles in beeldvorm zien.

Dat betekend dus als men tegen hen zegt;  "BOOT",  dan zien zij ook daadwerkelijk een Boot voorzich, terwijl andere mensen de letters B.O.O.T zien.

Tot mijn verbazing kwam ik zelf laatst er achter dat ook ik een Beelddenker ben.

Beelddenkers moeten dus alles omdraaien in beelden, zo ook geschreven taal.
Vandaar dat beelddenkers 9 van de 10 keer ook Dyslexie zijn.

Hieronder enkele punten van een Beelddenker

Men denkt via Beelden en via Gebeurtenissen, men denkt dus niet via begrippen en woorden.
Men moet dus met de taal, de woorden en begrippen omzetten in beelden, dan pas kunnen ze zelf begrijpen wat men bedoelt.

Als kleine ukkepuk, kunnen ze veelal kwijlen, ze hebben hier meer last van dan andere kinderen, en tevens beginnen ze heel laat met spreken, zo rond hun derde levensjaar en zijn ook vrij laat met lopen.
Ook moeite met de coördinatie, zoals bestek beethouden.
Ook  willen ze alles zien via de ogen en ogen,  het kijken opzich,  speelt het belangrijkste rol hierbij.

( Ieder mens wordt geboren als beelddenker, echter iemand die er meer aanleg voor heeft en zich dit eigen houdt, zal dus op een non-verbale manier kunnen communiceren, ik denk dat daar ook de reden van Telepathie aan orde komt)


Fantasie, ook dit is in de peuter/kleuter tijd zeer sterk aanwezig, ze gaan helemaal op in hun fantasie verhaal, ze leven er in wezen in, niet gek natuurlijk want ook dat zijn beelden, en beelden is nu iets wat levensecht waar te nemen is. Men kan ze dus moeilijk uit hun fantasie halen, en de kinderen zullen ook sterk reageren op een film of toneel stuk, omdat ze het niet van echt kunnen onderscheiden.

Het zijn echte hardnekkige doorzetters, en met blokken of lego kunnen ze zich geheel goed vermaken in en met hun zelf.

Als men ouder wordt, wordt de ontwikkeling van de taal steeds bemoeilijker.
Weet dat de woordenschat steeds groter moet worden, dat betekend voor een kind ook meer plaatjes zoeken bij een woord of begrip, en das niet altijd makkelijk. Bijvoorbeeld In en Op en Naast en Tussen, verzin er maar eens een beeld bij als ukkiepukkie,.

Ook zien ze driemensionaal, dat houdt in dat ze de dingen ook anders zien dan mensen die dit niet hebben, tevens ben ik hier van mening dat ze ook tussen de ruimtes van het 3D zien ook andere vormen zien.

Tevens omdat het ze zo moeilijk wordt, hangen ze graag de clown uit, alles om het maar te verbloemen dat ze het niet kunnen vertalen
Ook ruzie is iets waar ze niet tegen kunnen en onrecht.

( het is namelijk zo dat ze het wel begrijpen maar vaak uit onmacht zo impulsief reageren omdat ze het niet kunnen vertalen)

Beelddenkende kinderen zijn heel gevoelig, kunnen zich moeilijk concentreren, hebben een groot gevoel voor humor, soms wat apart :) , en vertellen vaak de fantastische fantasie verhalen.

Tevens LUISTEREN :) dat is voor een kind heel moeilijk,

Wat U hier leest kan u nog eens op uw gemak nalezen op de volgende website genaamd Kind in Beeld



Dit raad ik U echter echt aan om dit ook te doen, daar hier meer uitgebreide info naar voren kom

Op de volgende pagina, zal ik zelf een stukje schrijven wat ik zelf als conclusie hieruit trek .

Deze conclusie trek ik uit de site van Kind in Beeld, in combinatie van mijzelf en mijn oudste kind die pas getest is en deze eigenschappen van beelddenken zeer zeker heeft doen vermoeden dat hij dit ook bij zich draagt.

Beelddenken is erkent, maar echter wordt hier op school nog weinig mee gewerkt.

Wat ik gedaan heb is de school hierover ingelicht en zij liet me zien dat inderdaad als zij visueel de taal geeft aan mijn zoon, dus via plaatjes dat dit inderdaad ook veel beter gaat, dan schrijven of praten.

Mijn zoon zal waarschijnlijk,  als hij wordt toegelaten, naar speciaal onderwijs gaan, waar hij op individuele wijze wordt geholpen en ook daar zal ik blijven trachten men daar te laten inzien, dat men ook met deze Beelddenkers rekening moet houden en hun werkwijze ook zullen moeten aanpassen, want Dyslexie is dus vaak niet iets apart, maar een gedeelte van iets en dat kan dus  meer zijn dan enkelt Beelddenkers opzich,

Wat wil ik hiermee zeggen, is dat de onderwijs dus ook rekening moet houden dat Dyslexie een onderdeel kan zijn van iets Veels Groters.

Ik als ouder vindt het een plicht om school ook te helpen, en ook om de scholen inzicht te laten verkrijgen dat er geheel wat anders aan de hand kan zijn, dan enkelt Dyslexie of ADHD, waar men nog veel te vaak mee gooit..

Mijn persoonlijk conclusie